In gesprek met bewoner Evert Slegers: "Het atelier is mijn wereld."

Tekstschrijver Udo Holtappels van Groep 5700 verzorgt de communicatie voor Helmond-Noord en de Leonardusbuurt. Voor een mooi bewonersverhaal ging hij langs bij een bekende van hem. Je leest zijn verhaal hieronder.

Ik bel aan bij een huis in de Bartholomeus van der Helststraat. Geen reactie. Dan hoor ik uit de verte een stem: ‘Achterom’. Ik loop door de poort en Evert staat al te wachten. ‘Kom.’ Ik volg hem naar zijn atelier. ‘Koffie?’ Even later zitten we tussen stapels doeken, een tafel met klodders verf en veel, heel veel werken te praten over vroeger, over nu, over van alles eigenlijk. Op de achtergrond klinkt zachtjes klassieke muziek. Beethoven, Mozart. ‘Ja, altijd. Dat vind ik fijn bij het schilderen.’ Onlangs was ik nog op een expositie van Evert Slegers in het kasteel van Geldrop. Het was een overzichtstentoonstelling van zijn werk. ‘Ja, dat was een fijne expositie op een mooie plek. Hier staan ook nog wat schilderijen daarvan. Het was een mooi succes.’

Iedere dag vroeg aan de slag

Everts dagen hebben meestal een vast ritme dat vroeg begint. ‘Ja dat werkt voor mij het beste. Ik sta om half zes, zes uur op, eet een boterham en ga aan de slag. Meestal tot een uur of elf. Schilderen is best zwaar, dus dat is nu lang genoeg. Eventueel nog wat boodschapjes doen. Daarna ga ik naar mijn nichtje in de stad. Daar eet ik al bijna 35 jaar. ’s Avonds om een uur of tien ga ik weer naar huis.’

Evert woont en schildert al bijna 60 jaar in Helmond-Noord

Evert Slegers is 75 jaar. Dat wordt gevierd met een ‘Kunstlokaal special’ op 27 september in Lokaal42. Ger Jacobs, kunsthistoricus, kenner en fan van Everts werk zal over zijn schilderkunst vertellen. Maar dat is niet de enige mijlpaal die met scherpe lijnen getekend staat. De Helmondse schilder woont volgend jaar 60 jaar in Helmond-Noord. ‘Ik ben een van de oudste bewoners van deze wijk. Hier in de nabije omgeving kennen we mekaar. Ik vind het hier al mooi opgeknapt. Als je dat vergelijkt met vroeger tenminste. Het zou mooi zijn om dan een expositie te houden met een overzicht van 60 jaar schilderen.’

Zijn leermeesters Bies en Poppeliers

Praten met Evert betekent ook dat mijn eigen familie voorbij komt. ‘Ik kwam wel eens bij jullie thuis op de Broekwal. Hij werkte als huisschilder samen met mijn vader en wandelde weleens binnen.’ Dat werk hield hij al snel voor gezien. De creatieve kant trok zijn aandacht. Zijn leermeesters Jacques van Poppeliers en Henk Bies zagen Everts talent, waarbij de laatste achter ons in de Leliestraat woonde. De moderne kruisweg van Poppeliers in de Bernadettekerk trok altijd mijn aandacht. ‘Zelf heb ik later ook een kruisweg geschilderd. In de Pauluskerk hier in Helmond-Noord. Ja ik moest wel privéles halen, omdat ik met mijn vooropleiding niet naar de kunstacademie kon. Ik moest dus op een andere manier mijn talent ontwikkelen. Zij stimuleerden mij. Ik ontwikkelde me steeds meer. Ja ik exposeerde zelfs ver weg: Parijs, Antwerpen en Zwitserland. Maar het is allemaal hier gemaakt.’

Inspiratie uit de wereld om hem heen

In Helmond-Noord kon Evert achter zijn huis gebruik maken van een mooie ruimte om te schilderen. ‘Dit is mijn wereld, meer heb ik eigenlijk niet nodig. In de straten rondom mijn huis letten de mensen op elkaar. Het is rustiger nu dan vroeger. Hoeveel schilderijen ik hier gemaakt heb, weet ik niet, maar het zijn er veel. Mijn inspiratie haal ik nog steeds uit de wereld om me heen.’ Het werk van de kale boom trekt steeds mijn aandacht. ‘Ja, dat is diep donker, intens werk, ik hoor het nieuws van de oorlog, zie een foto en dat zet zich vast in mijn hoofd. Daar komt dan zo’n schilderij uit.’ Met een hoofd vol kleur loop ik de poort uit. ‘Houdoe.’ hoor ik nog …